Κοινωνική Σάτιρα

Σήμερα πιστεύουν όλοι
και συνείδηση έχει γίνει,
του ασθενή το πορτοφόλι
την αρρώστια…παρατείνει!

Αυτή τη συλλογή σου που μου δώρισες,
στην ονομαστική μου τη γιορτή,
μάσησα, ξαναμάσησα. Τι απόρησες;
Ναι, χώνεψα μονάχα το…χαρτί!

Από την έπαρσή σου τελικά
αλάφρυνες! Για δες πώς σε σηκώνει!
Καθώς είσαι φτιαγμένος με υλικά
τ’ αέρα, που τη φούσκα σου…φουσκώνει!

Είπε ο Θεός: «Δυο μάτια πρέπει,
το καθετί διπλά να βλέπει,
να πλάσω στον Αδάμ να δώσω,
αλλά μια γλώσσα θα ’χει ωστόσο».

Και ξέροντας απ’ το πλευρό του,
θα ’πλαθε και τη σύντροφό του,
έφτιαξε μόνο μια που φτάνει,
αφού της Εύας πάει ροδάνι

κι έσωσε τη δημιουργία
απ’ τη διπλή…πολυλογία!

Μια μέρα στη γυναίκα μου είπα ένα μυστικό,
αφού πρώτα τη δέσμευσα με της σιωπής πειστήριο.
Αλλ’ έλυσα τον όρκο της μη της συμβεί κακό,
γιατί περνούσε με κλειστό το στόμα της…μαρτύριο!

Όλοι ψάχνουνε να βρούνε την αιτία,
να βρούνε το διότι στο γιατί,
που ανέβηκες από την…αμαρτία
και ξέπεσες από την…αρετή!