Ποιήματα

« Άγρια ραδίκια, Φώτη,
έχεις;» Ρώτησε η Ρένα.
«Μα, κυρά, δε βλέπεις ότι
τα ’χω συνεχώς…δεμένα;»

Ακράδαντα πιστεύω πως γιατρός
θα πάει το παιδί μου να σπουδάσει,
γιατί αυτά που γράφει ο μικρός,
κανένας δε μπορεί να τα…διαβάσει!

Μ’ ένα πανίσχυρο δεσμό δεθήκαμε,
τόσο σφιχτά, που τέλος πληγωθήκαμε,
σαν άλλαξε του καθενός το φέρσιμο
κι από δεμένοι γίναμε για…δέσιμο!

Το έξυπνο το λάστιχο, την έξυπνη τη σήτα,
ποτέ μου δεν αγόρασα και βρίσκομαι στην τσίτα,
μη βγάλουν στο εμπόριο, τα χρόνια τα επόμενα,
καμιά γυναίκα έξυπνη και αγοράσω…γκόμενα!

Κάθε φορά που διέπραττα μες στη ζωή μου λάθη
και τα ξομολογήθηκα κάπου, τα λησμονώ,
αλλά χάνω τη δύναμη και να τα προσπερνώ,
αν δεν τα ξέχασε κι αυτός, που πρώτος τα ’χε…μάθει!

Πάντα μονάχα κυριολεκτικά
εκφράζω κάθε σκέψη μου απλή,
γιατί οι τιμές στα μεταφορικά
ακρίβυναν, στις μέρες μας…πολύ!