Μες στην τρελή αποκριά και μέσα στο τριώδιο
η σχέση μου με τη Φωφώ νόμισα πάει σε ρήξη,
όταν μου είπε στην αρχή με βλέπει σαν εμπόδιο,
«που θέλει»,τότε ησύχασα, «μόνο να το…πηδήξει!»
Μάθαμε δευτερόλεπτα, λεπτά, ημέρες, μήνες
τα χρόνια, τους αιώνες, το καθετί εμείς,
αλλά δε βρέθηκε κανείς να μας διδάξει εκείνες,
τις τόσο πιο σημαντικές αξίες της…στιγμής!
Οσάκις καταπιάνομαι σάτιρα για να γράψω
κι όσο επάνω στο χαρτί ο στίχος μου κυλάει,
τόσο ακόμα πιο πολύ το νιώθω πως θα κλάψω
μέχρι καθέναν από σας τον μάθω να…γελάει!
Σου 'δωσα,γιατί σ' αγαπώ, δεύτερη ευκαιρία,
αλλά εσύ αιχμάλωτος απ' τ' αρρωστά σου πάθη,
κράτησες αταλάντευτος την ίδια την πορεία,
ώσπου...τελειοποίησες τα πρώτα σου τα λάθη!
Όσα στραβά κι ανάποδα συμβαίνουν δε μας μέλλει!
Και μ' ένα απλό παράδειγμα θα σας τα πω στα ίσια:
Μες στην Αθήνα, βάλαμε, στο κέντρο την Κυψέλη
και στου διαόλου, πήγαμε, τη μάνα τα...Μελίσσια!