Ποιήματα

Μου φαίνεται θα χάσω το τσερβέλο,
που τη ζωή δεν ξέρω πώς να ζήσω
κι ενώ έχω πλήρη άγνοια τι θέλω,
κάνω το καθετί να το…αποκτήσω!

Κατέληξα συμπερασματικά,
απ’ των εμπειριών μου τα διδάγματα,
τα πράγματα τα πιο σημαντικά,
ποτέ, μες τη ζωή, δεν είναι…πράγματα!

Για όλα τ’ αμαρτήματά μου, που ’χω στη ζωή διαπράξει,
εύκολο να μετανιώσω και να τα συγχωρηθώ!
Μα, γι’ αυτά που μείναν σκέψη και ποτέ δε γίναν πράξη
κι ούτε τα καλοθυμάμαι, πώς να ξομολογηθώ;

Μες στη ζωή τις γνώσεις μου ενώ,
από μικρός διευρύνω και πληθαίνω,
νιώθω πως τόσο γρήγορα γερνώ,
που τελικά στην… άγνοια πεθαίνω!

Καθένας παραδέχεται, οσάκις κάνω προσευχή,
ότι μιλάω στο Θεό, αλλά μου κακοφαίνεται,
όταν Εκείνος μου μιλά, πόσον ευκόλως ξαστοχεί,
που αδίσταχτα…σχιζοφρενής, πως είμαι, αποφαίνεται!

Επικίνδυνα το πνεύμα πλοηγώ
μες στη θάλασσα της τρέλας ως τα μπούνια,
απ’ την ξένη ζουρλαμάρα να πνιγώ,
όπως πνίγηκαν της Βίβλου τα γουρούνια!

Κι αν τα φρένα έχω σώα να σταθώ
στο ντουνιά των παραφρόνων ή προκάνω
γνωστικός απ’ τους τρελούς να…τρελαθώ
ή τρελούς, ως γνωστικός, ν’…αποτρελάνω!