Ποιήματα

Με τα μυαλά, τοσούτον, ανοιχτά
οι τραπεζίτες όλοι πως με νοιάζονται!
Κι αμέσως με δανείζουνε λεφτά,
σαν πείθονται ότι δε μου…χρειάζονται!

Νωρίς-νωρίς με ξύπνησε του δρόμου φασαρία,
έξω από την πόρτα μου, λίγο προτού να φέξει
κι έχασα τη μοναδική του…ύπνου ευκαιρία,
να δω εκείνο τ’ όνειρο, που θα ’βλεπα στις…έξι!

Όταν με κατηγορούνε,
λέω: «Δεν πάει στα κομμάτια!»
και σφαλίζω τα δυο μάτια.
Αλλ’ οσάκις μ’ επαινούνε,

μοναχά τα φρύδια σμίγω,
με περίσσια φρονιμάδα,
γιατί ζούμε στην…Ελλάδα
και τα μάτια μου ανοίγω!

Το νοίκι μου καπέλωσαν φέτος για την οικία,
αλλά στον ιδιοκτήτη μου καθόλου δε γογγύζω,
γιατί ενώ σε… ακριβή διαμένω συνοικία,
γλίτωσα κόπους κι έξοδα, για να…μετακομίζω!

Έκοψα το ποτό πριν δυο βδομάδες
κι έχασα δύο-τρεις κρασοβεγγέρες.
Μα, προπαντός, με πιάσανε ζοχάδες,
που χάνω…δεκατέσσερις ημέρες!

Θέλω στη Βαβέλ του κόσμου,
να μιλάω ελληνιστί,
γιατ’ η γλώσσα είναι το βιος μου
κι ας με πουν…σωβινιστή!

Κι από μια παραπανίσια,
προτιμώ, αλλοεθνή,
τη…στιφάδο μοσχαρίσια
ή πανέ…θαλασσινή!