Σας αγρικώ κι αισθάνομαι βαθύ σκεπτικισμό,
χωρίς να ξέρω να σας πω με κάθε βεβαιότητα,
αν γίνατε…ηλίθιος από φανατισμό
ή γίνατε φανατικός από…ηλιθιότητα!
Κι εγώ, κρατώντας πισινή, δικός σας διατελώ,
κι όλα τα’ αντιπαρέρχομαι τα βέλη τα οικεία,
γιατί απ’ αυτά που λέγατε έλειπε το μυαλό,
αλλά το συμπληρώνατε πολύ με τη…βλακεία!
Ας μη μιλάτε του λοιπού, γιατί κάθε φορά,
που σας γρικώ μπερδεύομαι ο φουκαράς αναίτια
κι από την…αλλοπρόσαλλη τη συμπεριφορά
μπορεί να καταλήξουμε, ποτέ, σε περιπέτεια!
Και πριν αποτολμήσετε καμιάν αποκοτιά,
ένα μονάχα θα σας πω, στους τελευταίου στίχους:
Πως έχουν, όπως ξέρετε, μέχρι κι οι τοίχοι αυτιά,
ενώ εσείς, μου φαίνεται, στ’ αυτιά έχετε…τοίχους!