Ποιήματα

Νιώθω σαν καταναλωτής πως μας επαπειλεί
κίνδυνος που σκιαγραφώ και σας τον ξετυλίγω.
Πως όσον αγοράζουμε όλο και πιο πολύ
τόσον απολαμβάνουμε, οι δυστυχείς, πιο…λίγο!

Πιστεύω το προσδόκιμο ζωής και αν αυξήθηκε
από τους επιστήμονες στου χρόνου τη ροή,
που χρόνια μας προσθέτουνε πως υπερεκτιμήθηκε,
γιατί στα χρόνια μας αυτά δεν πρόσθεσαν…ζωή!

Για κάθε άνδρα λέγεται, πως είναι η γυναίκα
το αναγκαίον του κακόν, γι αυτό το θηλυκό,
που διάλεξα να παντρευτώ, ήτανε μια ζεβζέκα
μικρόσωμη και συνεπώς μικρότερο…κακό!

Των στίχων μου τη συγγραφή
τίμησαν κατά κόρον
οι δυο μου γυναικαδελφοί
με τις στρατιές των…σκόρων.

Απόκοντα κι οι…ποντικοί
και τσούρμο οι…αρουραίοι
γευμάτιζαν κι οι λυρικοί
τους φαίνονταν ωραίοι.

Μυών και σκόρων η πληθύς
με…τίμησε! Επομένως
αισθάνομαι…μυοπαθής
και…σκοροφαγωμένος!

Ακούγεται παράφωνη και φάλτσο η μουσική,
σα να κουρδίζουν όργανα, πρωτοετείς ωδείων,
οσάκις αναρμόδιους οι κυβερνητικοί
διορίζουν - ως…ημέτερους - σε θέσεις…αρμοδίων!

Όσο το λεξιλόγιό μας περιορίζεται,
τόσο θα λεν όσοι τους δίνουμε λαβές,
πως το μουλάρι και το βόδι αναγνωρίζεται
σαν χλιμιντρά ή μουγκανίζει… συλλαβές!