Ποιήματα

Καύσωνας! Το θερμόμετρο σκαρφάλωσε στα ύψη!
Κι ένα διαβολοθήλυκο στη γειτονιά μου, η Κάτια,
τα πιο πολλά τα ρούχα της…έβγαλε κι έχει ενσκήψει
οφθαλμοκήλη ανδρική! Μας έβγαλε τα…μάτια!

Βρήκα τη σπίθα! Φύσα τη να βάλουμε φωτιά!
Μαζί να κατακάψουμε, όπου υπάρχει τ’ άδικο.
Αλλιώς μοιραίοι με σκυφτή και μέση και ματιά
θα ζούμε χατζηαβάτηδες με το μυαλό ραγιάδικο!

Κούφος συνάμα και κουφός και οιονεί παρών,
άχρηστε, σε κορόϊδεψαν οι μάπες και τα μπρόκολα
κι άχνα ποτέ δεν έβγαλες κι οι στάχτες των καιρών
πνίξαν πασπάλη τα μυαλά και πάμε τα πισώκωλα!

Το δυο χιλιάδες τέσσερα οι αθλητές δεκάξι
μετάλλια μας χάρισαν, μα δίκην μπαλαούρων
φέτος μας τους γυρίσανε κι όλοι έχουν πλαντάξει,
που βγήκαμε πρωταθλητές της ντόπας και των…ούρων!

Τον άνθρωπο με τις πολλές και σύγχρονες ανέσεις
ποτέ μου δε ζηλοφθονώ, αλλά τον ψέγω μόνο,
γιατί ενώ τις αποκτά, πώς να τον επαινέσεις,
που δεν τις ζει, αφού γι αυτές δε βρίσκει λίγο…χρόνο!

Όσάκις συλλογίζομαι πώς να διαχειριστώ
τα λιγοστά μου έσοδα, τρομάζω και κιοτεύω
από τη βεβαιότητα ότι το λιγοστό
πληθαίνοντάς το, τελικά το… απολιγοστεύω!

Ως άνθρωπος σηκώνω το ανάστημα
ζητώντας τις ευθύνες και το λύτη
στο πρόβλημα, πώς φτάσαμε στο διάστημα..
χαλώντας το δικό μας τον πλανήτη!