Κοινωνική Σάτιρα

Χθες τίναξε τα πέταλα η θεία μου η Σία,
η αδερφή της μάνας μου, στο πάνω το Γαρδίκι,
που εκτός απ' το βαφτιστικό τ' όνομα: Αθανασία
είχε και το επώνυμο του άνδρα της: Περδίκη!

Πολύ μεγάλη έκπληξη αισθάνθηκα, σαν είδα
να γράφεται στον ΟΑΕΔ σε μία πινακίδα
ότι “απαγορεύεται εις την υπηρεσία
να μπαίνουν οι μη έχοντες καμία...εργασία!”

Εκεί που προγραμμάτιζα να πάω Σαντορίνη,
για διακοπές αξέχαστες μαζί με την Ειρήνη,
των φόρων ήρθε μπουγιουρντί κι είπα “ γυναίκα τράβα
και πάρε απ' τη Σαντορινιά, θα φάμε σπίτι...φάβα!"

Τυφλός σκοντάφτει πάνω σε τυφλό
κι αλλάζουνε συγγνώμες και λυπόμαστε
που ακούμε και τους δυο, παρακαλώ,
να λένε, “μη χαθούμε, να...βλεπόμαστε!”

“Πώς τα πάτε μες στο σπίτι με το κρύο; "
μια γειτόνισσα, χθες βράδυ, με ρωτά.
Κι απαντώ πως το χορεύουμε με...μπρίο,
γιατί όλοι μας το πήραμε...ζεστά!

Τον άνεργο πατέρα του ρωτά, προχθές, ο Χάρης
“Τώρα που φθάνουν οι γιορτές, για πες τι θα μου πάρεις;”
Κι αυτός, χωρίς να το σκεφτεί λέει ορθά-κοφτά:
“Να πεις εσύ τα κάλαντα! Θα πάρω τα...λεφτά!”