Στη γυναίκα μου ο νονός της χάρισε το «Ευσταθία»,
όμως απ’ την επίκτητη των γυναικών ευπάθεια,
τις τεθλασμένες όργωσε, χωρίς να μπει σ’ ευθεία,
που σοβαρά το σκέφτομαι να τη φωνάζω…«Αστάθεια!»
Μικρός χαιρόμουνα πολύ το καθετί να σπάζω
κι η κακομοίρα η μάνα μου έτρεχε απελπισμένα,
ξοπίσω από τις σκανταλιές, μα το ’παθα το κάζο
και τώρα που μεγάλωσα, πληρώνω τα…σπασμένα!