Μόλις ήρθαν οι καφέδες κι όλοι φούντωσαν τσιγάρο,
έλεγαν πώς να το κόψουν πριν τους βρούνε συμφορές!
«Εύκολο», τους είπα, «είναι!» κι άναψα για να φουμάρω!
«Μέχρι τώρα το ’χω κόψει… κάπου είκοσι φορές!»
Απ’ το γενικό κανόνα προσπαθώ για να ξεφύγω,
αλλά δεν τα καταφέρνω και με τυραννάει λύπη,
γιατί το πολύ σαν έχω χαίρομαι μονάχα… λίγο
κι υποφέρω για το λίγο, που απ’ το πολύ μου… λείπει!
Το πιάτο της εκδίκησης το κρύο που δεν πήρα,
αλλά τ’ αντικατέστησα, χρυσή μου βγήκε λίρα,
γιατί με της υπομονής το πιάτο που μπουκώνω,
τον…κούκο της εκδίκησης αηδόνι δεν πληρώνω!
Δόλωσα στο αγκίστρι μου τη μετριοφροσύνη,
την πετονιά μου πέταξα και των γνωστών και ξένων,
ως που στο τέλος ψάρεψα χωρίς καμιά βιασύνη,
απ’ όλους τα εγκώμια μετά πολλών…επαίνων!