Κοινωνική Σάτιρα

Ιερατείου δρώμενα

Του παπά η πρεσβυτέρα
δέκα χρόνια νεωτέρα
ήταν του εφημερίου,
από θέλημα…Κυρίου!

Μα δεν ήταν ό,τι κι ό,τι,
ήταν ανιψιά δεσπότη
και προς τον παπά ρεγάλο
προξενιό απ’ τον μεγάλο!

Καθώς όταν ήταν διάκος
του δεσπότη κι αυτή τάκος,
τα ’φτιαξαν στο επιτόπου
μεσιτείες του…επισκόπου!

Γιατί σε παπά-Διονύση,
για να τον χειροτονήσει
έπρεπε να τον παντρέψει
και γυναίκα να τον…ζέψει!

Αλλ’ αμέσως με το γάμο
πήρε πρέφα η Μαλάμω
ότι του παπά η στύση
είχε…αλλαξοπιστήσει!!

Φαίνεται στο επισκοπείο
κάτι γίνονταν, τ’ οποίο
τ’ ανδρικό του, πλέον, φύλο
το ’κανε…φτερό και φύλλο!

Κι όταν είπε του ιεράρχη
το τι πρόβλημα υπάρχει,
προτού καν να της μιλήσει,
είχε κιόλας βρει τη λύση…

«Άκου, παπαδιά μου, άκου
και μη χολοσκάς του κάκου!
Ένα διάκο θα σας στείλω
και συ δώσε του το…μήλο!»

Κι έφαγε το μήλο ο διάκος
και της παπαδιάς ο σάκος
γέννησε και είδε πας τις
τι αξίζει ο…παπάς της!

Ο αργαλειός

Η γειτόνισσά μου Αλέκα,
νύφη από το Αργοστόλι.
παντρεμένη κάπου δέκα
χρόνια με τον Αποστόλη,

είχε γκαστριάς σημάδια,
δυο και τρεις φορές το χρόνο,
που τα ζούσε τα ρημάδια
με τ’…ανεμογκάστρια μόνο!

Κι ο Αποστόλης που ποθούσε
απογόνους κι ωσάν ήρως
της παστάδας προσπαθούσε,
κι είχε καταντήσει…τσίρος!

Γιατί δεν παραδεχόταν
πως γενετικοί μπελάδες
τ’ άφησαν κουσούρι, όταν
πέρασε τις… μαγουλάδες…

Κι η ζεβζέκα που σκεπτόταν
πως τα φταίει, τι κουζουλάδα,
σαν τρελή επισκεπτόταν
δυο-τρεις μάμους τη βδομάδα!

Ώσπου της διαγνώσαν όλοι
πως με τ’ άγονο το σπέρμα
στου Αποστόλη το…πιστόλι
έγκυος δε θα μείνει! Τέρμα!

Και της είπαν: «Μ’ άλλον, κοίτα,
το παιδί σου να το κάμεις!»
Και μου φώναξε: «Νικήτα!
Τρέξε, για να με…συνδράμεις!!

Βιάσου! Πήδηξε τη μάντρα!
Λείπει ο Τόλης! Μη διστάσεις!»
Με προκάλεσε η γαλιάντρα
με των μάμων τις συστάσεις!

Κι αργαλειό με τη σαΐτα,
πιάσαμε στημόνι - υφάδι,
κι η κοιλιά της σαν το… ζήτα
φούσκωσε που ’ταν αλφάδι!

Και σ’ εννέα μήνες μόνο
είχε ο γείτονας μια κόρη
και με ρώταγε όλο φθόνο:
«Συ, πώς έκανες αγόρι;»

Δίκην…σκύλου

Κάποτε μ’ είχε σφίξει ανάγκη φυσική
και προς νερού μου τρέχω να κάνω παρακεί
και βρίσκω κάποιο στύλο ψηλό, μεταλλικό,
που κατουρώντας κάνω μεμιάς…ποτιστικό!

Αλλά, καθώς το στύλο στη βάση κατουρώ,
την κεφαλή σηκώνω και στην κορφή θωρώ
να γράφει μια ταμπέλα, που δεν την είδα πριν,
«Εδώ απαγορεύεται διπόδων το ουρείν».

Γι αυτό κι όταν τσιτώθηκα μια δεύτερη φορά,
για να μην πουν πως άνθρωπος το στύλο κατουρά,
δίκην σκυλιού ξαλάφρωσα και άνευ ψεγαδιού,
απλά με…ανασήκωμα τ’ αριστερού ποδιού!

Κοντράστ

Στο νυφικό της τ’ άσπρο της χαράς
η νύφη μοιάζει λούλουδο που ανθεί,
ενώ τη λευτεριά του ο φουκαράς
γαμπρός στο μαύρο ρούχο του…πενθεί!

Ελληνική αποταμίευση

Εκείνοι που μαζεύουν τα λεφτά,
φασούλι το φασούλι στην Ελλάδα,
γεμίζουν το σακούλι και μ’ αυτά
φτιάχνουν δε φτιάχνουν μία…φασολάδα!

Πρόοδος-Καταστροφή

Την πρόοδο μας φέρανε πάνω στης γης τη σφαίρα
των θετικών επιστημών οι ρέκτες κι οι σοφοί.
Και τόσο προοδεύουμε ημέρα με ημέρα,
που πάμε προοδεύοντας, για την…καταστροφή!