Κοινωνική Σάτιρα

Όταν θαρρείς μια σκέψη έχεις της προκοπής,
θέλεις καλά και σώνει στους άλλους να την πεις!
Αλλά, καθώς ψευδίζεις, μονάχα μας τσαντίζεις,
γιατί ολούθε σάλια σκορπάς και μας…ραντίζεις!

Χωρίς γυναίκες μια στιγμή ποτές
δε θα μπορώ να ζήσω και ο λόγος
είναι πως έξι χρόνια και γι αυτές
εσπούδασα γιατρός…γυναικολόγος!

Του Κυριάκου η Σεβαστή
όλη τη σαρακοστή
βγάζει μεσημέρι-βράδυ
με βρεγμένο παξιμάδι

και μονάχα Κυριακές
ρίχνει λάδι στις φακές.
Kι όταν το ψυχοσαββάτο
με τα κόλλυβα στο πιάτο

πάει να λειτουργηθεί
και να ξομολογηθεί,
λησμονά τα κρίματά της
κι όλα τ’ αμαρτήματά της

κι αραδιάζει μοναχά,
ώσπου τον λιποψυχά,
στον καημένο παπά-Γιάννη
τι και ποιος της έχει…κάνει!

Μέσα στη μεγάλη κρίση,
που καθένας ζει δε ζει,
βρήκα πως υπάρχει λύση
κι άνοιξα ένα μαγαζί

και μοσχοπουλάω σκέτα,
που δεν πιάνουνε σκουριά,
περιζήτητα λουκέτα
για τα…μαγαζιά βαριά!

Στον Αδάμ η Εύα μήλο
έδωσε και με πειράζει,
που ό,τι τρώει απ’ τ’ άλλο φύλο
συνεχώς τ’…αναχαράζει!

Απόγευμα με το φραπέ
καθόμουν στο μπαλκόνι
και σε κρεβάτι-καναπέ
στ’ αντικρινό σαλόνι

είδα ζευγάρι ταιριαστό
ερωτικά να παίζει
και ζήλεψα, μα το Χριστό
και γω το…πετιμέζι!

Και φώναξα στα βιαστικά
και μ’ όλη μου τη φούρια:
« Πού ’σαι, μωρή!» τη… Ναυσικά
κι έκλεισα τα παντζούρια!