Ποιήματα

Αγάπη στη ζωή ψάχνω να βρω,
για μένα εξαρκεί κι αγάπη λίγη,
τη θέλω σαν το γάργαρο νερό,
να ξεδιψώ, αλλά να μη με…πνίγει!

Από το σπίτι έμαθα κι από την οικογένεια,
να χαιρετώ ευγενικά όλους τους συνανθρώπους,
γι αυτό στη μνήμη των γονιών πλήθυνα την ευγένεια
και με δυο «Γεια σας!» χαιρετώ πάντα τους διπροσώπους!

Προτού γιάνει της Ευρώπης η πληγή,
της νωπής μας ιστορίας το νυστέρι,
ξανατρόχισαν ταγοί και στρατηγοί,
το λευκό για να σφαγιάσουν περιστέρι!

Κι όσο βάφονταν στην άλικη σφαγή
κι όσο απλώνονταν τριγύρω το χαμπέρι,
πως ο χάροντας ψυχές κορφολογεί,
επιχαίραν του πολέμου οι συνεταίροι!

Και των άμαχων ψυχών οι αιμοσταγείς,
μακελάρηδες και θύτες και σφαγείς
εναργές μας καταστήσαν επί πλέον,

με τη βούλα και σε κείμενα γραπτά,
πως μετά πενήντα χρόνια συναπτά,
θα μας σφάζουν μέχρι τ’ άλλο Ιωβηλαίον!

Είναι για μένα η γυναίκα ο σταθμός,
που σ’ όλο μου το σώμα πρώτα καίρια,
μ’άγγιξε σαν την πόρνη και ο ρυθμός,
που πήρε την ψυχή μου σαν…ιέρεια!

Συστήνω στους υπέρβαρους να μη τους πιάνει λύπη,
γιατί με θάλασσα και sex τους καίγονται τα…λίπη
και σ’ όσους είδαν θηλυκό να τους εγκαταλείπει
προτείνω με το αλκοόλ να καίνε όλα τα… « λείπει!»

Στον εικοστό πρώτο αιώνα
κάθε λαού την ειμαρμένη
σε ζωντανή δείχνουν εικόνα
μονάχα οι πολιτισμένοι!

Αυτοί που σφάζουν στο ’να γόνα,
όπως και σήμερα συμβαίνει
απ’ του μυαλού τους τη χλεμπόνα
μικρά παιδιά στην Υεμένη!

Που ’σαι Χριστέ να δεις τις βόμβες
και των παιδιών τις εκατόμβες;
Που’σαι να δεις και όλα εκείνα,

που σιγοσβήνουν απ’ την πείνα
και τα τσιμπούν μύγες και σκνίπες,
πριν καταλήξουνε στους γύπες;