Ποιήματα

Κάποιος, τύφλα στο μεθύσι, στην οδό Αριστοτέλους,
μπήκε με το γιώτα-χι του στη βιτρίνα του Ραζή
και ο καταστηματάρχης δήλωσε πως επί τέλους…
χάρηκε, που ’δε να μπαίνει άνθρωπος στο μαγαζί!

Των δυο αντιπροέδρων, των χοντρών,
τα κρέατα…σαλάμια του αέρος,
αν κάναμε οι Γερμανοί να τρων,
μεμιάς θα μας…χαρίζανε το χρέος!

Θα καταστραφεί ο κόσμος, όπως διάβασα, του χρόνου,
μα καθόλου δεν το παίρνω σαν τους άλλους επί πόνου
κι ούτε πρόκειται ποτέ μου μια στιγμή ν’ ανησυχήσω,
αφού είμαστε ως χώρα πεντακόσια χρόνια…πίσω!

Του Κυριάκου η Σεβαστή
όλη τη σαρακοστή
βγάζει μεσημέρι-βράδυ
με βρεγμένο παξιμάδι

και μονάχα Κυριακές
ρίχνει λάδι στις φακές.
Kι όταν το ψυχοσαββάτο
με τα κόλλυβα στο πιάτο

πάει να λειτουργηθεί
και να ξομολογηθεί,
λησμονά τα κρίματά της
κι όλα τ’ αμαρτήματά της

κι αραδιάζει μοναχά,
ώσπου τον λιποψυχά,
στον καημένο παπά-Γιάννη
τι και ποιος της έχει…κάνει!

Κάθε στιγμή, μες στη ζωή, ζήσε ωραία,
γιατί να ξέρεις πως θα φθάσει κι η στιγμή,
που αναμνήσεις όλες γίνονται μοιραία,
να τις κοιτάζεις απ’ του χρόνου τη ρωγμή!

Για τη γυναίκα μου εύκολα πεθαίνω,
μα μη με πείτε βλάκα και χαζό,
γιατί μαζί της σας επισημαίνω
είναι πολύ πιο δύσκολο να…ζω!