Φιλοσοφικά

Σε παρότρυνα ν’ ανέβεις στην ψηλότερη κορφή,
όλο τον κόσμο για να δεις με τα δικά σου μάτια,
όμως σ’ αυτή σκαρφάλωσες για να καταγραφεί,
πως όλοι σε κοιτάζουνε, πληβείοι και…παλάτια!

Απ’ τον καθένα πάντα κάτι λείπει,
θέλεις στο πνεύμα, θες στο σώμα ένα μέλος.
Κανένας όμως μην εγκαταλείπει,
πριν δει το άπειρο, που είναι χωρίς τέλος!

Κάθε γυναίκας η καρδιά πάντοτε θα χτυπάει,
μέσα στο σώμα της κρυφά μέχρι να γίνει μάνα
κι όταν γεννήσει το παιδί, που υπεραγαπάει
έξω τη βγάζει και χτυπά σαν τη γλυκιά καμπάνα!

Του χαμόγελου η καμπύλη
είναι καθενός αβάντα,
γιατί ανοίγει πόρτα-πύλη
και ισιώνονται τα…πάντα!

Σ’ αγάπησα πολύ πραγματικά,
μα λαθεμένα, συ μόνο ποθούσες
να μάθεις πόσο εκκωφαντικά,
σε άκουγα, ενώ δε μου…μιλούσες!

Με δίψασαν χιλιάδες «μη»,
αλλά τους έβαλα φουρνέλο
και από εκείνη τη στιγμή,
ξεδίψασαν όλα τα «θέλω!»