Ποιήματα

Φοβητσιάρης είσαι πάντα και δειλός
και τις πιο πολλές φορές τον εαυτό σου
τον κηδεύεις ζωντανό, γιατί απλώς
τον πεθαίνεις, πριν από το...θάνατό σου!

Κατάλαβα πως ήταν μυστικό,
εκείνο που μου είπες όταν,
είδα πως μ' ένα τρόπο μαζικό
απ' όλους εκτενώς...ψιθυριζόταν!

Γι' αυτό που αξίζει να πεθάνω,
βρίσκω πως είναι περιττό,
στο τέλος της ζωής να φτάνω,
χωρίς να ζήσω πριν γι'...αυτό!

Όση σάτιρα έχω γράψει κι αν σου γράψω κι άλλη τόση,
να το ξέρεις πως δεν έχει το σκοπό να σε μειώσει,
αλλά θέλει ν' αποδείξει καθαρά και δίχως μένος
πόσο είσαι για τους άλλους από χρόνια...μειωμένος!

Όπου, μες στη ζωή, βρεθώ και να 'μαι
πάντοτε τους ανίκανους φοβάμαι,
μα πιο πολύ ο φόβος με ατονεί
αυτών, που 'ναι για όλα...ικανοί!

Στη ζωή πολλές φορές με βρίσκουν διάφορα!
Τι ακόμα θα με βρει, κανείς δεν ξέρει!
Κι είμαι τόσο δυνατός σ' όλα τ' αδιάφορα,
όσο αδύνατος σε ό,τι μ' ενδιαφέρει!