Ποιήματα

Ο φούρναρης της γειτονιάς έσβησε χθες το βράδυ
κι είπανε πως του τέλειωσε του καντηλιού το λάδι,
μα εγώ, που κυριολεκτώ, θα πω στον πάσα ένα
πως τα ψωμιά του φούρναρη θα ήσαν...μετρημένα!

Τα παροξυτονισμένα με κατάληξη σε “ούργος,”
όπως είναι ο ραδιούργος, ο πανούργος κι ο κακούργος,
κρύβουν μες στις έννοιές τους ελαττώματα πολλά
και γι' αυτό απ' τον καθένα δεν ακούγονται καλά!

Όμως οξυτονισμένες κάποιες λέξεις έχουν ήδη
ξεκινήσει για τ' αυτιά μας το πιο εύηχο ταξίδι,
όπως χειρουργός κι ακόμα στιχουργός ή μουσουργός,
ενώ μόνο απ' τον κανόνα εξαιρείται ο...υπουργός!

Από την αναπαραδιά και την ευρωπενία
σπιτόγατος κατάντησα, με της κυράς την γκρίνια
κι οκτώ ζευγάρια έλιωσα παντούφλες με μανία,
ενώ καινούργια μου έμειναν του... γάμου τα σκαρπίνια!

Έχω την επιθυμία, σαν θα σβήσει το καντήλι
της ζωής, να με σηκώσουν οκτώ χέρια στιβαρά
και στον τάφο να με θάψουν οι καλλίτεροί μου φίλοι,
γιατί ξέρουν - μ' έχουν θάψει ζωντανό κι άλλη φορά!

Όταν ακούσω: “ένα το κρατούμενο”
από το συνομιλητή μου να ειπωθεί,
κουμπώνομαι, γιατί και προηγούμενο
κρατά χωρίς ν'...απελευθερωθεί!

Απ' αυτό που μου συμβαίνει
τίποτα πια δε με σώνει,
γιατί το άγχος με παχαίνει
και το πάχος με...αγχώνει!