Ποιήματα

Έχω μισθό σαν χαρτζιλίκι,
γι αυτό κι εγώ κάθε ημέρα,
αποκαλώ, τι ρεζιλίκι,
τον εργοδότη μου ...πατέρα!

Μας πλημμύρισαν απέραντες χαρές,
σαν μας είπανε του Σαμαρά τα χείλη,
ότι βγαίνουμε ξανά στις αγορές.
Άιντε! Βουρ, στην αγορά του...Αλ Χαλίλι!

Άγχος πολύ μεγάλο με κατέχει
στις εξετάσεις πάντα, προφανώς,
γιατί ποτέ δεν ξέρω εάν έχει
διαβάσει επαρκώς ο...διπλανός!

Τις προάλλες, όταν πήγα στο χασάπη Παναγιώτη
ν' αγοράσω μοσχαράκι και μισό κιλό συκώτι,
δεν τον είδα και φωνάζω: “Παναγιώτη!Ρε, πού είσαι;”
Κι απαντάει: “Στο ψυγείο!” “Α! Γι αυτό μου... συντηρείσαι;”

Να βάλω μου 'λεγε μυαλό
διαρκώς η μάνα μου - κι ωιμένα! -
όποτε βρήκα πιο καλό
ποτέ δεν ταίριαξε σε...μένα!

Αφελής ήμουνα πάντα κι όμως θέλω πιο πολύ
αφελής να παραμείνω, γιατί από κακή μου μοίρα,
μέχρι την αφέλειά μου όταν χάνω απ' το μαλλί,
μεταστατικά τη βγάζω μες από το...χαρακτήρα!