Ποιήματα

Γυναικείο μπάσκετ

Σ' έναν αγώνα μπάσκετ γυναικείο
φαίνεται πως αυτές που συμμετέχουν
παίζουν καλά γιατί τους είναι οικείο
και...περιόδους τέσσερις ν' αντέχουν!

Ο τρίτος

Καθώς το λέει κι ο θυμόσοφος λαός,
κανένας τρίτος μες στους δύο δε χωράει,
αλλά επειδή συχνά συμβαίνει λέω πως,
αυτός ο τρίτος δε θα ξέρει να...μετράει!

Το δόντι

Τι να 'ναι αυτό, μπα, σε καλό σου,
δεν το κατάλαβα, τω όντι,
που λείπει απ το χαμόγελό σου;
Στάσου! Το βρήκα! Ένα...δόντι!

Διπλογιορτή

Σήμερα, στην παγκόσμια των ζώων την ημέρα,
στέλνω τα χρόνια τα πολλά σ' ολάκερη τη σφαίρα,
σ' όλα τα πέρατα της γης, σ' όλης της γης τους τόπους,
επ' ευκαιρία της γιορτής των ζώων, στους...ανθρώπους!

Τις πιο εγκάρδιες ευχές πρώτα θα πω σ' εκείνο,
που με τον άδειο του σκεμπέ να παίζει...μαντολίνο,
όρθιος κοιμάται, νηστικός, πάνω στα δυο του πόδια,
καθώς όρθια στα τέσσερα κοιμούνται και τα...βόδια!

Μετά θα πω χρόνια πολλά σε κάτι ανθρώπους-φίδια,
που σέρνονται από τη γης μέχρι τα κεραμίδια
και μόνο καιροφυλακτούν θάνατο να σκορπίσουν
σε κάθε τους συνάνθρωπο κι έπειτα να...πενθήσουν!

Όμως, θα πω χρόνια πολλά κι ακόμα παραπάνου,
για τους αμνούς που ξύνονται στου καθενός τσοπάνου
τη γκλίτσα και τα σαλαγούν και τα ψευτοπαχνίζουν
και, τέλος, σαν τα πρόβατα τα βάζουν να...ψηφίζουν!

Κι από καρδιάς χρόνια πολλά ν' ακούσουνε κι οι μπούφοι,
που σκέφτονται πως είμαστε, όπως αυτοί, ταρτούφοι
και να το πάρουν για καλά χαμπάρι πως τα χρόνια
πέρασαν ανεπιστρεπτί που είμαστε...κωθώνια!

Και σ' όσους μείναν άξεστοι θα πρέπει ορισμένως
να στείλω κάθε μου ευχή, ωσάν πολιτισμένος,
γι αυτό κι αφού δεν άλλαξαν από τα γεννητούρια
τους εύχομαι να μείνουνε τσινιάρικα...γαϊδούρια!!

Γι αυτό προτείνω του λοιπού σ' ένα καινούργιο πλάνο
να μπούνε και οι άνθρωποι, καθώς απ' τα πιο πάνω
αβίαστα προέκυψε κι από πολλά μητρώα
πως είναι μια διπλή γιορτή γι' ανθρώπους και για...ζώα!

Περί σπουδών

Μάθαινα στο δημοτικό θυμάμαι
τα πάντα με το “σκέφτομαι και γράφω”
και τώρα, ένα βήμα πριν τον τάφο,
“σκέφτομαι και καθόλου δεν...κοιμάμαι!”

Η σκακιέρα

Στη σκακιέρα της ζωής είμαστε πιόνια!
Άσπρο-μαύρο κι όπου μάχη πολεμάμε
κι ενώ φάγαμε τα πιο καλά μας χρόνια
τρώνε ακόμα οι βασιλιάδες και...πεινάμε!