Το δυο χιλιάδες τέσσερα οι αθλητές δεκάξι
μετάλλια μας χάρισαν, μα δίκην μπαλαούρων
φέτος μας τους γυρίσανε κι όλοι έχουν πλαντάξει,
που βγήκαμε πρωταθλητές της ντόπας και των…ούρων!
Τον άνθρωπο με τις πολλές και σύγχρονες ανέσεις
ποτέ μου δε ζηλοφθονώ, αλλά τον ψέγω μόνο,
γιατί ενώ τις αποκτά, πώς να τον επαινέσεις,
που δεν τις ζει, αφού γι αυτές δε βρίσκει λίγο…χρόνο!
Νιώθω σαν καταναλωτής πως μας επαπειλεί
κίνδυνος που σκιαγραφώ και σας τον ξετυλίγω.
Πως όσον αγοράζουμε όλο και πιο πολύ
τόσον απολαμβάνουμε, οι δυστυχείς, πιο…λίγο!
Πιστεύω το προσδόκιμο ζωής και αν αυξήθηκε
από τους επιστήμονες στου χρόνου τη ροή,
που χρόνια μας προσθέτουνε πως υπερεκτιμήθηκε,
γιατί στα χρόνια μας αυτά δεν πρόσθεσαν…ζωή!
Όσο το λεξιλόγιό μας περιορίζεται,
τόσο θα λεν όσοι τους δίνουμε λαβές,
πως το μουλάρι και το βόδι αναγνωρίζεται
σαν χλιμιντρά ή μουγκανίζει… συλλαβές!
Οφειλέτης φωνασκούσε έξαλλος στην εφορία,
γιατί του ζητούσαν φόρους από μία εταιρεία,
που ’χε – λέει – αποχωρήσει κι έδειχνε για πειστήριο
ένα χαρτί, φωνάζοντας: «Να… τ’ αποχωρητήριο!»