Κοινωνική Σάτιρα

Δεν μπορώ να καταλάβω τη μανία
να τιμώνται (το σκεφτήκαμε νηφάλια;)
κατά κόρον πεθαμένων τα κρανία
και λιγότερο των ζώντων τα κεφάλια!

Σε κέντρο διαγνωστικό
έκαναν στο Μανώλη
τσεκ απ, βαθύ, σχολαστικό
μέχρι το…πορτοφόλι!

Τεμπέλης ζεις από μικρός,
σαν κάποιος ζωντανός νεκρός
και μ’ απομένει να σε…κλάψω,
χωρίς ποτέ μου να σε…θάψω!

Τρεις-τέσσερις συμμαθητές, από επιλογή,
μπήκανε στην εκπαίδευση μάλλον για χάρη γούστου,
έχοντας λόγους σοβαρούς τους… μήνες που αργεί
κάθε σχολειό για διακοπές Ιούλιου-Αυγούστου!

Μια συμβουλή σου δίνω από πείρα,
μη δείξεις με το δάκτυλο κανένα,
γιατί αυτοστιγμεί, κακή σου μοίρα,
τρία… δικά σου δείχνουνε και…σένα!

Όλοι θέλουνε να πάνε στον παράδεισο,
αλλά μόλις δουν στην ώρα τους πως φθάνουν,
σαν τα στρείδια στης ζωής κολλούν την άβυσσο,
γιατί πρέπει, για να πάνε, να…πεθάνουν!