Πολιτική Σάτιρα

Στον Πειραιά κατέπλευσαν αγρότες απ’ την Κρήτη
και στο πετσί τους νιώσανε σκληρό σατραπισμό…
Με χημικά τους…ψέκαζαν στα μάτια και στη μύτη,
που κλάψαμε και μεις κι αυτοί τον…αγροτουρισμό!

Καινούργιο νόμο ψήφισαν για ξέπλυμα του χρήματος
και κεχηνότες μείναμε και μ’ ανοιχτά τα στόματα,
γιατί τον συγκαλύψανε, μανδύα… πλημμελήματος,
για να τη βγάζουν καθαρή τα…βρόμικα κυκλώματα!

Της χώρας οι εξαγωγές είχαν ρυθμόν αργόν
και με διπλές εισαγωγές έβαιναν όλα χάλια,
αλλά τη σχέση αλλάξαμε δια των εξαγωγών,
με τη…λυματολάσπη απ’ την Ψυτάλλεια!

Άκουσα τον Πρωθυπουργό, μετά την λειτουργία
στον Άγιο Δημήτριο, γνωστό κι ως Μυροβλύτη,
σε μια μικρή του αποστροφή στην σκανδαλολογία.
Τόση η…μπόχα πού ’σκασε, που βούλωσα τη μύτη!

Μέσα σ’ αυτή τη δύσπνοια, για να κρατήσω αγάντα
της εθνικής μας της γιορτής, ξύπνησα την ημέρα
και φέρνοντας στη σκέψη μου το έπος του σαράντα,
χωρίς ανάσα φώναξα: «Πρωθυπουργέ μου…αέρα!»

Έγινα εσχάτως Τούρκος
και την έκανα…λαχείο,
όταν χάθηκεν ο κούρκος,
που τον πήραν απ’ τη Χίο,

μοναχό του, πατριώτες,
άρρωστο με τον ιό,
ενώ ξέραν πως οι Χιώτες,
πάνε πάντοτε…δυο-δυο!

Το βασικό το μέτοχο στείλαμε στις Βρυξέλλες,
να τρώει ο ανεχόρταγος και με τις δυο μασέλες
κι αυτοί τον ξαναγύρισαν και άιντε να τους πείσω
ότι εμείς γυρίζουμε μόνο την… ώρα πίσω!