Ποιήματα

Κατά των κυβερνήσεων το μίσος μου δεν κρύβω,
όχι γιατί μας θεωρούν ωσάν λαό… γομάρι,
μα, που μας κλέψαν την ψυχή, μες στης ζωής το στίβο
και τέντωσαν και κάρφωσαν στην τάβλα σαν… τομάρι!

Μπροστά στα μάτια καθενός κολλήσανε σα βδέλλες,
σ’ αυτή την αλλοπρόσαλλη τη χώρα των τρελών,
παντού «απαγορεύεται», με διάφορες ταμπέλες,
εκεί που απαγορεύεται η χρήση… ταμπελών!.

Ο έρωτας σου πήρε τα μυαλά,
μας είπες κάποια μέρα κι είπα: «Τρίχες!»
Γιατί, για να στα πάρει μπουνταλά,
προηγουμένως θα ’πρεπε να…είχες!

Ενώπιον ανθρώπων και ουρανού,
υψώνουμε περήφανα το μπόι
ανόητοι βαστάζοι του…κενού,
που πάμε τη ζωή μας ξένο…αγώι!

Τη δυστυχία γεύτηκα σε κάθε της πτυχή
κι έφτασα στη στιγμή να δοκιμάσω
και τη σκληρότερή της εκδοχή,
που κάτι δε μου μένει, για να…χάσω!

Χειρουργική αφαίρεση δερματικού θηλώματος
έκανα και λες κι είχα πιει δυο λίτρα τσικουδιά,
με την αφή τ’ ανίχνευα, σαν παντελώς αόμματος
κι ενώ το ’χα στη μύτη μου δεν πήρα…μυρουδιά!