Μέσα στη λάσπη σκάβοντας, με ρύγχος…σκαλιστήρι,
λάκκο βαθύ ανοίξανε κάποτε δύο χοίροι
και κάποιος ετοιμόλογος, φίλος μου ανεκδιήγητος
ανέκραξε στεντόρεια: «Να γούβα…χοιροποίητος»!
Μικρός χαιρόμουνα πολύ το καθετί να σπάζω
κι η κακομοίρα η μάνα μου έτρεχε απελπισμένα,
ξοπίσω από τις σκανταλιές, μα το ’παθα το κάζο
και τώρα που μεγάλωσα, πληρώνω τα…σπασμένα!
Ως δάσκαλος αποζητώ και θέλω τους γονείς,
να τους γνωρίζω από κοντά, καθώς το θεωρώ
πάρα πολύ σημαντικό, γιατί μπορεί κανείς,
όπως εγώ, τους μαθητές μετά να…συγχωρώ!
Στους πόλους του διπολισμού κινούμαι ορισμένως,
από μιαν αγανάκτηση διαψεύσεων με οργή,
ενώ να ήμουν θα έπρεπε κατευχαριστημένος,
που μόνο ο ένας απ’…αυτούς μπορεί να εκλεγεί!