Κοινωνική Σάτιρα

Έχω παράπονο μεγάλο,
που έγκυος είναι η Μαγδάλω,
η σύζυγός μου, δηλαδή,
στο τέταρτό μας το παιδί.

Κι έρχεται σπίτι κάθε βλάκας
κι ο κάθε συγγενής της πλάκας
και τη γεμίζει με φιλιά
και της χαϊδεύει την κοιλιά,

αλλά δε βρέθηκε καμία,
απ' όσες ήρθαν, έστω μία,
μετά το σταυρωτό φιλί
να πει ένα μπράβο στον...Παυλή!

Σκέφτομαι τα κουνούπια μήπως,
αντί για αίμα πίναν λίπος,
ίσως να μη τα βλέπαμε ίδια
και τα 'χαμε σαν...κατοικίδια!

Το φίλο μου Θεμιστοκλή σαν άκουσα να λέει,
ότι μέσα στα πέλαγα της ευτυχίας πλέει,
του ζήτησα να μου σταλούν, με πάνω χαραγμένες,
στους ναυτικούς τους χάρτες του και τις...συντεταγμένες!

Όταν θα βγω από της γης την άβυσσο
θα πάω κατευθείαν και θα δω
άγγελοι να μ' ανοίγουν τον παράδεισο,
γιατί όλους τους διαβόλους είδα...εδώ!

Πωλείται Πάπυρος Λαρούς πάρα πολύ φθηνά,
καθόσον πια παντρεύτηκα κι η σύζυγός μου η Λόλα,
αντάμα με τη μάνα της, την πάνσοφη Αθηνά,
μου λύνουν κάθε πρόβλημα, γιατί τα ξέρουν...όλα!

Κάποιοι άνθρωποι ξεχνιούνται με το χρόνο,
μα υπάρχουνε και κάποιοι να περνάς
τη ζωή γλυκά μαζί τους, γιατί μόνο
έχουν έννοια τους το χρόνο να...ξεχνάς!