Ποιήματα

Όσο περνούν τα χρόνια και γερνώ,
όλο και περισσότερο συγκρίνω
το καθετί παλιό που…επαινώ
με καθετί καινούργιο που…επικρίνω!

Στον πρωτοπόρο άνθρωπο πιστεύω πως ανήκει
ο θαυμασμός, που άφησε τους άλλους ενεούς,
γιατί, ενώ δεν έφτιαξε ποτές ένα σκουλήκι,
έφτιαξε και τους άγνωστους και τους γνωστούς…θεούς!

Δεν ξέρω ποιο κολλύριο να πάρω και ποιο χάπι,
που σαν τυφλός δεν έχω δει να μπαίνει την αγάπη
μέσα μου αλαφροπάτητη και πάντα μου διαφεύγει,
ενώ τη βλέπω, πάντοτε κάθε φορά που…φεύγει!

Μελετώ εξήντα έτη,
μα με γνώσεις αβαθείς
έχω παραμείνει έτι
παντογνώστης…αμαθής!

Μετά το προπατορικό αμάρτημα γυμνή
η Εύα μόλις έμεινε κι άκουσε τη φωνή
αγριεμένη του θεού, έτρεξε παρακεί
να κρύψει το... σημείο της με φύλλο από συκή!

Αλλά με την κλιματική της γης την αλλαγή,
μαζί με την απόλυτη τη θεϊκή σιγή
κι απ’ τη φαγούρα της συκής, χωρίς πλέον αιδώ,
μ’ ό,τι την έντυσε ο θεός έγδυσε ο…εξαποδώ!

Κάποτε, που με ρώτησαν τι είναι το καθήκον,
απάντησα με προσοχή πάρα πολύ μεγάλη:
πως είναι αυτό που κάνουμε στο μέτρον το προσήκον
και παραπάνω, αν γίνεται, όχι εμείς, οι…άλλοι!