Ποιήματα

Τι ζητάς μικρό ζουλάπι
να σου πω αν σ’ αγαπώ;
Δε σου δείχνω την αγάπη
με τον τρόπο που σιωπώ;

Όταν βλέπεις σε δυο μάτια
ώριμο, γλυκό, νωπό
και στα χέρια σου πραμάτεια
της αγάπης τον καρπό;

Ξέχασε, λοιπόν, τις λέξεις!
Στο ’χω πει και ξαναπεί!
Μάθε, πριν μ’ αυτές να μπλέξεις,
να διαβάζεις τη…σιωπή!

Στης έκφρασής μας την ελευθερία
κρύβεται τεχνηέντως πονηρία,
αφού προτού να εκφρασθεί μια σκέψη,
ανύποπτα την έχει…διαφεντέψει!

Πως μοιάζω με παράξενο, μου λένε, και τρελό
που της ζωής τα βάσανα με κάνουν να…γελώ
μα εγώ, που ξέρω της χαράς τις λιγοστές στιγμές,
γελώ με των…βασάνων μου χιλιάδες αφορμές!

Τεμπέλης ζεις από μικρός,
σαν κάποιος ζωντανός νεκρός
και μ’ απομένει να σε…κλάψω,
χωρίς ποτέ μου να σε…θάψω!

Έχω γυναίκα θησαυρό,
γι αυτό κι εγώ θα σκάψω
λάκκο βαθύ κι έτσι θα βρω,
κρυψώνα να τη…θάψω!

Της γυναίκας μου στις βόλτες πάντοτε κρατώ το χέρι
και με νάζι καμαρώνει, που στο πλάι μου βαδίζει,
γιατί μόλις της τ’ αφήσω ένα μόνο πράγμα ξέρει:
Ό,τι βλέπει ν’ αγοράζει κι ό,τι δει να το…ψωνίζει!